Odkrycie węgla

Wprawdzie już w początkach XVIII wieku na zachodniej granicy Zabrza istniała mała Kuźnica, a w roku 1785 Maciej Wilczek próbował ją rozbudować, lecz dopiero odkrycie pomiędzy Zaborzem i Pawłowem bogatych złóż węgla kamiennego zadecydowało o rozwoju przemysłowym i urbanistycznym tych terenów. Odkrycia tego dokonał 24 listopada 1790 roku Salomon Izaak z Brabantu. Już w 1791 roku ruszyło wydobycie węgla w płytkich szybach, które dały początek późniejszej kopalni „Królowa Luiza”. Równie ważne było powstanie dróg komunikacyjnych.

W latach 1792-1822 zbudowano Kanał Kłodnicki będący przedłużeniem Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej. Zaczęto ja drążyć w czerwcu 1799 roku i ukończono dopiero w październiku 1863 roku. Sztolnia ciągnęła się od kopalni „Król” w Królewskiej Hucie (obecnie Chorzów) do kopalni „Królowa Luiza” w Zaborzu i dalej do wylotu przy dzisiejszej ul. K. Miarki. Zadaniem sztolni było odwadnianie obu kopalni, zaś zaczynający się u jej wylotu kanał miał służyć do transportu węgla do „Huty Królewskiej” w Gliwicach i dalej na zachód.

W latach 1819-1830 wybudowano „Kronprinzstrasse”, czyli „Drogę Następcy Tronu”, łączącą Królewską Hutę z Gliwicami. Na odcinku zabrzańskim dała ona początek dzisiejszej ulicy Wolności. Kolejnym ważnym wydarzeniem było poprowadzenie linii kolejowej z Wrocławia do Mysłowic.

Pierwszy pociąg zatrzymał się na dworcu kolejowym wybudowanym w polach Małego Zabrza 1 października 1845 roku.

Miasto