Rewitalizacja pryzmat krajobrazu

Krajobraz, to postrzegana przez ludzi przestrzeń, zawierająca elementy przyrodnicze lub wytwory cywilizacji, ukształtowane w wyniku działania czynników naturalnych lub działalności człowieka.
Rewitalizacja widziana przez pryzmat krajobrazu i jego percepcji, to miejsce integracji działań obejmujących różne zagadnienia, jak:

wymiar stricte urbanistyczny- wiążący się z kształtem struktur przestrzennych;
wymiar środowiskowy – obejmujący bezpieczeństwo, ochronę lub wykorzystanie zasobów przyrodniczych i dziedzictwa kulturowego.
wymiar ekonomiczno- gospodarczy – obejmujący konsekwencje dla możliwości realizowania swoich celów przez rozmaite podmioty;
wymiar społeczny – dotyczący kwestii jakości życia społeczności lokalnej;
Niezależnie od wyżej wymienionych wymiarów kształtowania struktur przestrzennych pamiętać należy o tym, że jest to proces składający się z analizy i syntezy ograniczeń, możliwości, potrzeb i paradygmatów, a także aktualnych mód i trendów. Dotyczy to także mód i trendów o światowym nierzadko zasięgu, a wynikających z globalizacji życia i dążenia przez wiele społeczeństw do osiągnięcia określonego poziomu życia. Uwarunkowaniem sprzyjającym w procesie rewitalizacji może stać się tzw. swojskość krajobrazu danego miejsca. Cechy swojskości w dawnych czasach sprawiły, że mieszkańcy żyli w poczuciu zadomowienia, zachęcającego do tworzenia krajobrazu w skali „małej ojczyzny”. Dzięki ciągłości tradycji, związków swojskości można osiągnąć integrację społeczno-przestrzenną wielu pokoleń. Poczucie swojskości oraz wytworzenie, takiego stanowiska dla rewitalizacji jest bardzo ważne ze względu na kształtowanie szczególnej troski jednostki lub wspólnoty o zrównoważony rozwój przestrzeni miasta.

Dla Mieszkańców