Zabrzańska moderna

Hotel AdmiralsPalast

Przedwojenna wizytówka miasta, nazywana zabrzańskim drapaczem chmur – nawiązuje do amerykańskich wysokościowców, określanych jako szkoła chicagowska. Wybudowany w latach 1924 – 1928 jako budynek narożny w stylu modernistycznym z elementami sztuki art deco. Elewacje boczne zdobią płaskorzeźby ludzkich głów symbolizujące przedstawicieli ras pięciu kontynentów. Budynek wieńczy sporych rozmiarów kopuła. Pierwotnie na parterze mieściła się piwiarnia, następnie otwarto kawiarnię i restaurację z salą balową na 500 osób. Na dachu funkcjonował tzw. ogród amerykański z kręgiem tanecznym i miejscem dla 300 osób. Część hotelowa obejmowała 48 pokoi.

Zabudowa placu Traugutta

Plac Targów Poniedziałkowych, obecny plac Traugutta, miał stanowić największy kompleks urbanistyczny w tej części miasta. Składa się z zabudowań ojców Kamilianów od północy i eksperymentalnej „mieszkaniówki” od południa. Pierzeję wschodnią placu tworzy Śląski Uniwersytet Medyczny (dawniej Miejska Szkoła Zawodowa) oraz Zespół Szkół Ekonomiczno-Usługowych (dawna Wyższa Szkoła Realna), oba zaprojektowane przez Dominicusa Böhma.

Dom Muzyki i Tańca

Okazały gmach zbudowano w latach 1954-59 wg projektu Zygmunta Majerskiego i Juliana Duchowicza. Posiada salę widowiskową na blisko 2000 miejsc, w której do dzisiaj odbywają się występy artystyczne gromadzące widownię z całej Polski.
Występowali tu m.in.: Artur Rubinstein, Krystian Zimerman, Placido Domingo, José Carreras, Krzysztof Penderecki, Nigel Kennedy, Leonard Cohen, Pat Metheny, Chór Aleksandrowa. Jako pierwszy wystąpił w Domu Muzyki i Tańca 4 grudnia 1959 roku Zespół Pieśni i Tańca Śląsk. Niegdyś nazywany „śląską kongresową”, od dawna z sukcesami pracuje na uznanie widzów i artystów pod własnym szyldem.
W 1967 roku przebywający w Zabrzu prezydent Francji wygłosił właśnie tutaj słynne zdanie: „Niech żyje Zabrze, najbardziej śląskie ze wszystkich śląskich miast, czyli najbardziej polskie ze wszystkich polskich miast”.

Basen Aquarius

Zabrzański Kompleks Rekreacji Aquarius, a dawniej Miejski Zakład Kąpielowy, wybudowano w latach 1927-1929 w duchu funkcjonalizmu, czyli z założeniem wyniesienia funkcji użytkowej ponad estetykę. Obiekt autorstwa Alberta Krawietza to przykład surowej kompozycji brył licowanych klinkierem. Na uwagę zasługuje wnętrze budynku, w którym zastosowano awangardowe, jak na ówczesne czasy, rozwiązania: przeszklenie dachu nad basenem i piętrowe przebieralnie. Niegdyś w budynku poza samą pływalnią mieściły się jeszcze : łaźnia parowa, inhalatorium, solarium, wanny do kąpieli zwykłych i leczniczych, bufet oraz salon fryzjerski.

Gmach Komendy Miejskiej Policji

Dawny Gmach Policji, obecnie mieszczący także Centrum Edukacji przy ul. 1 Maja, to jeden z najlepszych na Śląsku przykładów ceglanego funkcjonalizmu. Jego budowę rozpoczęto w 1930 roku na podstawie projektu Ericha Böddickera według założeń M.Wolfa i A.Krawietza. Zaprojektowany z dużym rozmachem, jako monumentalna bryła ze wschodnim skrzydłem kształtowanym na krzywiźnie wyznaczonej przez ulice Gen. Ch. De Gaulle’a.
To niepowtarzalne miejsce w skali naszego kraju funkcjonuje do dziś. W obiekcie skorzystać można obecnie z basenu kąpielowego, groty solnej, a także usług fizjoterapeutycznych.

Kościół pw. św. Jadwigi

To jedna z dwóch zachowanych na terenie miasta świątyń wybudowanych z drewna, o architekturze nawiązującej swym wyglądem do biblijnego namiotu spotkania. Budowla to rzadki przykład drewnianego budownictwa ekspresjonistycznego. Kościół wzniesiono w 1929 r. według projektu arch. Karla Kuttentodta na planie zbliżonym do elipsy z czterema wieżami. Bryła świątyni posiada nietypową formę , oryginalny detal oraz wystrój w stylu art deco.