„Dom Lalki” – część druga

Zapraszamy Państwa na prawdziwie zaskakujący i intrygujący spektakl, którego obejrzenie części drugiej , jak mówi przewrotnie tytuł, niekoniecznie zobowiązuje do obejrzenia pierwszej. Zapytacie dlaczego? Ponieważ „Dom lalki”. Część druga.” Lucasa Hnath’a, napisana w roku 2017 to kontynuacja losu Nory – bohaterki innego dzieła, autorstwa Henryka Ibsena, napisanego w 1879 roku… Akcja spektaklu w reżyserii Katarzyny Deszcz rozgrywa się 15 lat po odejściu Nory. Wróciła…. Ale dlaczego?

– – – – – –

Jej powrót obnaża trudne relacje rodzinne i ukazuje różne postawy bohaterów, dla każdego z nich słuszne i warte naśladowania. Ale czy na pewno? Jak się okazuje nasze oczekiwania i wyobrażenia wobec innych osób – najbliższych z którymi żyjemy – okazują się być tylko wyobrażeniami, nie mającymi nic wspólnego z rzeczywistością. Każda z postaci ma za sobą bolesne życiowe doświadczenia, które kształtują ich indywidualną postawę życiową i przekonania. Czy można osiągnąć kompromis i porozumieć się, czy też będziemy się mijać w oczekiwaniach i idealizować własne wybory? Musicie Państwo przekonać się sami!

Reżyseria: KATARZYNA DESZCZ
Scenografia: ANDRZEJ SADOWSKI
Inspicjent/sufler: Grażyna Nowosielska

Nora: Magdalena Waligórska-Lisiecka
Emmy: Anna Konieczna
Anne Marie: Jolanta Niestrój-Malisz
Torvald: Jarosław Karpukhttps://www.youtube.com/embed/cPkpE-4zU6o?

Lucas Hnath, dramaturg nominowany do nagrody Tony Award. Jego sztuki “Hillary and Clinton” i “A Doll’s House, Part 2 z wielkim sukcesem grane były na Broadwayu. Autor dramatów: „The Thin Place”, „Red Speedo”, „The Christians”, „A Public Reading of an Unproduced Screenplay About the Death of Walt Disney”, „Isaac’s Eye” i „Death Tax”. Od 2011 roku jest dramaturgiem zrzeszonym w New Dramatists oraz członkiem Ensemble Studio Theatre. Laureat wielu nagród m.in. Nagrody Kesselringa 2015, Stypendium Guggenheima 2015, Whiting Award 2015, Whitfield Cook Award 2012 oraz dwóch nagród Steinberg/ATCA New Play Award Citations.

Katarzyna Deszcz jest absolwentką Wydziału Prawa UJ oraz Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. W latach 1982-2003 prowadziła (wspólnie z Andrzejem Sadowskim) eksperymentalny Teatr Mandala, w którym zrealizowała wiele swoich autorskich projektów artystycznych prezentowanych na setkach scen teatralnych w kraju i za granicą. W teatrze repertuarowym reżyseruje od 1991 roku. Na stałe współpracuje z kilkunastoma scenami dramatycznymi w Polsce. W latach 2003-2006 była Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Teatru im. A. Mickiewicza w Częstochowie. Poza reżyserią spektakli zajmuje się również pracą pedagogiczną. Od 1992 roku do dnia dzisiejszego – prowadzi warsztaty dla reżyserów i aktorów w różnych centrach teatralnych w Polsce, Anglii, Egipcie, Indiach, Irlandii, Japonii, Niemczech i USA, a w latach 1993-1994 była wykładowcą w Dartington College of Art w Devon (Anglia). W Teatrze Nowym w Zabrzu wyreżyserowała „Gorące lato w Oklahomie” Tracy Letts oraz wielokrotnie nagradzane „Matki” Piotra Rowickiego, „Podopiecznych” Elfriede Jelinek, „Nema” Koffi Kwahulé.