Wyrok NSA w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego
11 października 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 15 czerwca 2015 r. stwierdzającego nieważność uchwały Rady Miasta Zabrze z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie stwierdzenia nieważności Uchwały Rady Miejskiej w Zabrzu z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego centrum Zabrza (obszar „C”) i odrzucił skargi spółek: Anguilla Investment sp. z o.o. sp.k. w Zabrzu i Huta Zabrze S.A. w Zabrzu (sygn. akt II OSK 2402/15)
Rada Miejska w Zabrzu uchwałą z dnia 27 kwietnia 2004 r. ustanowiła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego centrum Zabrza – obszar „C”. Wojewoda Śląski w dniu 12 listopada 2013 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 listopada 2013 r. z żądaniem stwierdzenia nieważności uchwały z dnia 27 kwietnia 2004 r. W skardze organ nadzoru wniósł o stwierdzenie nieważności wskazanej uchwały jako niezgodnej m.in. z art. 10 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Rada Miasta Zabrze uznając ją za zasadną w całości podjęła uchwałę z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie stwierdzenia nieważności zaskarżonej przez wojewodę uchwały Rady Miejskiej w Zabrzu z dnia 27 kwietnia 2004 r. Wojewoda wydał następnie rozstrzygnięcie nadzorcze z dnia 10 stycznia 2014 r., którym stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta Zabrze z dnia 16 grudnia 2013 r., przyjmując, że stwierdzenie nieważności uchwały nie mieści się w zakresie uprawnień autokontrolnych organu. Powyższy akt nadzoru został zaskarżony przez Gminę Zabrze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargą z dnia 31 stycznia 2014 r. WSA w Gliwicach wyrokiem z dnia 8 maja 2014 r. przedmiotową skargę oddalił. Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Gminy Zabrze od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 maja 2014 r. uchylił zaskarżony wyrok i zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego (wyrok z dnia 18 listopada 2014 r.), stwierdzając tym samym, że postępowanie Rady Miasta było prawidłowe, tzn., że była ona uprawniona do stwierdzenia nieważności uchwały z dnia 27 kwietnia 2004 r. (sygn. akt II OSK 2402/15)
Nie godząc się z tym wyrokiem skargi do sądu administracyjnego na uchwałę z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w Zabrzu z dnia 27 kwietnia 2004 r. wniosła Anguilla Investment sp. z o.o. sp.k. w Zabrzu oraz Huta Zabrze S.A. w Zabrzu – wnosząc o stwierdzenie nieważności skarżonej uchwały w całości. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uwzględnił powyższe skargi, stwierdzając, wyrokiem z dnia 15 czerwca 2015 r., nieważność uchwały Rady Miasta Zabrze z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie stwierdzenia nieważności Uchwały Rady Miejskiej w Zabrzu z dnia 27 kwietnia 2004 r.
Miasto Zabrze wniosło w dniu 10 sierpnia 2015 r. skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W pierwszej kolejności wskazano na to, że zaskarżona uchwała Rady Miasta Zabrze z dnia 16 grudnia 2013 r. nie narusza interesów prawnych skarżących spółek. Spółka Anguilla Investment w swojej skardze wskazała, że przez podjęcie kwestionowanej uchwały i stwierdzenie nieważności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 27 kwietnia 2004 r. została pozbawiona prawa dysponowania zgodnie z dotychczasowym planem należących do niej nieruchomościami położonymi na terenie objętym planem. Z kolei Huta Zabrze S.A. podniosła, że podjęcie przez Radę Miasta Zabrze z dnia 16 grudnia 2013 r. naruszyło jej interes prawny, albowiem uchwała ta zmierza do pozbawienia Spółki prawa dysponowania działkami, których jest właścicielem albo użytkownikiem wieczystym zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego oraz prawa domagania się wykupu nieruchomości przez Gminę Zabrze w oparciu o przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 października 2016 r. uchylił w całości zaskarżony wyrok WSA w Gliwicach i odrzucił skargi obu spółek. Skarżący nie wykazali naruszenia ich interesów prawnych lub uprawnień polegających na istnieniu związku pomiędzy zaskarżoną uchwałą, a uch własną, indywidualną sytuacją prawną. Skarżące Spółki nadal mają prawo zagospodarowania swoich nieruchomości, przy czym prawo to obecnie nie jest ograniczone planem zagospodarowania przestrzennego. Zaskarżona uchwała nie naruszyła tym samym interesów prawnych skarżących, gdyż w żaden sposób przysługujących im praw nie ograniczyła, a wręcz przeciwnie – rozszerzyła je.
(NSA nie sporządził jeszcze uzasadnienia pisemnego wyroku).
